آشنایی با آستان مقدس امامزداگان پنج تن لویزان
این بقعه که به امامزاده پنج تن لویزان شهرت دارد، طبق آنچه که در زیارتنامه ایشان آمده این مکان مرقد چند برادر به نامهای سالم، ابوطالب، رضا و رحیم، فرزندان شیث بن کاظم بن امام زین العابدین (ع) است.
در اصل بنای قدیمی بقعه ساده و چهارگوش با پوشش گنبدی بوده که در عهد قاجار بر 4 طرف آن ایوان ساده افزودهاند.
بعدها ساختمان بقعه بازسازی شد و در 4 ضلع بنا 4 طاقنما ساخته شده است که در ورودی روضه در طاق نمای جنوبی قرار دارد.
فضای روضه نسبتا وسیع است و در انتهای آن ضریح فلزی روی 5 صورت قبر قرار گرفته است. ضریح آن مشبک و معروف به جعفری و سبزرنگ است که به صورت مربع در عهد قاجار ساخته شده است.
اثر تاریخ خاصی در این بقعه مشاهده نمیشود، صحن امامزاده نسبتا وسیع است و توسط در و نردههای آهنی محصور شده است و چشماندازیهای زیبایی که از 4 طرف مشرف به آبادیهای مختلف شمیران دارد، جلب توجه میکند.
این امامزاده در سال 1367 بازسازی شد و مساحت آن به ۴۶۰ مترمربع افزایش یافت و تزیینات داخلی نیز به صورت آینهکاری درآمد.
گورستان عمومی لویزان نیز در کنار امامزاده پنج تن واقع شده و مساحت آن به ۳ هکتار میرسد. این بقعه در تهران خیابان لویزان، خیابان شعبانلو واقع است.
السَّلامُ عَلَی جَدِّکُمُ المُصطَفَی السَّلامُ عَلی اَبیکُمُ المُرتَضَی السَّلامُ عَلی السَّیِّدَینِ الحَسَنِ وَ الحُسَینِ السَّلامُ عَلی خَدیجَةَ اُمَّ سَیِّدَةِ نِساءِ العالَمینَ السَّلامُ عَلی فاطِمَةَ اُمِّ الاَئِمَّةِ الطّاهِرینَ السَّلامُ عَلی النُّفوسِ الفاخِرَةِ وَ بُحورِ العُلومِ الزّافِرَةِ وَ شُفَعائی فِی الآخِرَةِ وَ اَولِیائی عِندَ عَودِ الرُّوحِ اِلَی العِظامِ النّاخِرَةِ اَئِمَّةِ الخَلقِ وَ وُلاةِ الحَقِّ السَّلامُ عَلَیکُم اَیُّها السّاداتُ النُّقَباءُ النُّجَباءُ وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ لشَّهیدُ حُسَینُ بنُ اِبراهیمَ بنِ مُحَمَّدٍ الیَمانِیِّ بنِ عُبَیدِ اللهِ ابنِ الاِمامِ مُوسَی الکاظِمِ عَلَیهِ السَّلام وَ ابنِ اَخیکَ السَّیِّدِ سالِمِ ابنِ اَبی طاهِرِ المُوسَوِیِّ وَ ابنِ اَخیکَ السَّیِّدِ اَبی طالِبِ بنِ مُحَمَّدٍ المُوسَویِّ وَ السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدِ اَبا مُحَمَّدٍ عَبدَ الرَّحیمِ بنِ اَحمَدِ الحُسَینیِّ الجَعفَرِیِّ وَ السَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا السَّیِّدُ مُحَمَّدٌ الصّائِمِ ابنِ زَینِ العابِدینَ الحَسَنِیّ اَشهَدُ اَن لا اِلهَ اِلّا اللهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ مُصطَفاهُ وَ اَنَّ عَلیّاً وَلِیُّهُ وَ مُجتَباهُ وَ اَنَّ الاِمامَةَ فی وُلدِهِ اِلی یَومِ الدّینِ نَعلَمُ ذلِکَ عِلمَ الیَقینِ وَ نَحنُ لِذلِکَ مُعتَقِدُونَ وَ فی نَصرِهِم مُجتَهِدُونَ اِلهی بِحَقِّ الحُسَینِ وَ اَخیهِ وَ جَدِّهِ وَ اَبیهِ وَ اُمِّهِ وَ بَنیهِ وَ شیعَتِهِ وَ مَوالیهِ وَ زُوّارِ قَبرِهِ وَ مُجاوِریهِ نَجِّنا مِنَ الهَمِّ الَّذی نَحنُ فیهِ بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمینَ.
در این مکان مقدس مضجع شریف پنج تن از امام زادگان لازم التعظیم است که عبارتند از: 1ـ سید حسین (علیه السلام) به نقل از سید ابوالحسن عمروی که از اعلام قرن پنجم هجری بوده، نخستین شخص مدفون در این بقعهی متبرکه، سیدحسین بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبیدالله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) با کنیهی ابوعبدالله می باشد که سیدی بسیار جلیل القدر، عظیم الشأن و بزرگوار بوده است. ایشان در جریان قیام حسن بن علی الاطروش شرکت داشته و در حدود سال 300 هجری قمری در شهر ری به شهادت رسیده اند . 2ـ سید سالم (علیه السلام) پس از سید حسین، سیدسالم بن ابی طاهر ابراهیم بن ابی جعفر محمد بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبید الله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) که نوه برادری سید حسین شهید است، در این بقعه مدفون می شوند. 3ـ سید ابوطالب (علیه السلام)، سید ابوطالب محمد بن عبدالله بن ابی جعفرمحمد بن ابراهیم بن محمد الیمانی بن عبیدالله بن الإمام موسی الکاظم (علیه السلام) که ایشان نیز نوه برادری سید حسین شهید می باشند، در این مکان مدفون هستند. این سه تن از سادات موسوی و از اعلام قرن سوم و چهارم هجری به شمار می روند و از بزرگان سادات موسوی شهر ری بودند. آنان به زهد و تقوی آراسته و منشأ آثار و برکات بسیاری برای اهالی این دیار بوده اند. 4 ـ سید رحیم (علیه السلام) چهارمین شخصیت که در این بقعه متبرکه مدفون است سید ابومحمد عبدالرحیم است که نسب شریفش با 12 واسطه به امام صادق(علیه السلام) منتهی می شود. ایشان سیدی بسیار جلیل القدر و عظیم الشأن بوده اند. او از بیت نقابت وشهادت به شمار می رفت. جدش ابوعبدالله محمد در زمان خلیفه معتضد عباسی یا معتصم عباسی در شهر ری به شهادت رسید.5ـسید صائم (علیه السلام)آخرین شخصیتی که در این مزار متبرک مدفون است نواده بزرگوار امام حسن (علیه السلام) است که نسب شریفش با 22 واسطه به آن حضرت منتهی می شود. او سیدی جلیل القدر و بسیار عظیم الشأن و نواده برادری حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) است. خاندان او از ابهر زنجان به شهر ری مهاجرت نموده و جدش سید تاج الدین بن حسین نخستین شخص از این خاندان است که در منطقه حرادی ری که ظاهراً همین مکان فعلی (لویزان) است، سکونت اختیار نموده و سپس به سمنان رفت. فرزندان و نوادگان او در حرادی ماندند و منشأ آثار و برکاتی برای اهالی آن دیار شدند. سید محمد به آن جهت به صائم معروف شد که غالب اوقات در روزه بود و به محمد صائم ملقب گشت. وفات وی در نیمه دوم قرن هشتم هجری اتفاق افتاده است.(تحفة الازهرا، شجرة الطیبه، المعقبون، ا لمجدی، عمدة الطالب، الراغب، المشجر الوافی، کشف الستار، مشاهد العلویین، مشاهد الطاهر)
بازدید این مرحله از خانواده :
شهیــــــد سعید نجیبا